Niespodzianka Redakai'ów

Maya

Gdy Boddai i Connor już wyszli w końcu miałam czas by wszystko przemyśleć. Nie mogłam uwierzyć, że straciłam cząstkę siebie. Jak to w ogóle możliwe?  Czy uda mi się w końcu do tego przyzwyczaić? 

Nie mogłam dłużej nad tym myśleć, bo do pokoju wszedł Ky. W środku aż mnie coś zabolało, gdy zobaczyłam jego minę. Westchnęłam cicho. Chłopak podszedł do mnie i usiadł obok.  Spojrzałam w jego niebieskie oczy. Był na prawdę zmartwiony.

- Powiedzieli ci już? - Spytał po chwili. Lekko kiwnęłam głową. Chłopak złapał mnie za rękę.

- Jak długo już o tym wiesz? - Spytałam.  Ky westchnął ciężko.

- Dzień po bitwie wiedzieliśmy już wszyscy. - Powiedział i znów złapał mnie za rękę. - Ale teraz to nie ważne. Cieszę się, że znów mam cię przy sobie. - Dodał po czym znów mnie mocno przytulił. Odwzajemniłam jego gest i pocałowałam go w policzek.

- Dziękuje. - Szepnęłam nadal w jego objęciach.

Zebranie Redakai'ów

- A więc mistrzu Quantusie wszystko jest już postanowione. - Powiedział Atoch.

- Tak, teraz wiem już na pewno, że tylko tak szlachetny wojownik kairu zasługuje na ten tytuł. - Odpowiedział najstarszy z mistrzów, na co reszta mu przytaknęła. Boddai uśmiechnął się lekko. Wiedział, że ta niespodzianka zaskoczy uczniów i na pewno jeden z nich ucieszy się z nowego tytułu. 

- Dobrze nie ma więc na co czekać. Ruszajmy by powiadomić o tym naszych wojowników. - Zabrał głos Connor. Wszyscy Redakai'owi zebrali się i już po kilku chwilach byli w klasztorze. 

Ky

Siedziałem z Mayą jeszcze przez jakiś czas, gdy do pokoju wparował Boomer mówiąc, że zjawili się Redakai'owie i mają dla nas ważną wiadomość. Spojrzałem zdezorientowany na Maye, ale ona pokiwała głową na znak, że też nic nie wie. Oboje wyszliśmy z jej pokoju i skierowaliśmy się w stronę placu.

- Myślisz, że to coś ważnego? - Spytałem trochę zmartwiony. Nie byłem pewien co takiego chcą Redakai'owie.

- Pewnie będą chcieli dać mi jakąś karę lub wyrzucą mnie z klasztoru za mój ostatni wybryk. - Odpowiedziała załamana. Było mi jej szkoda i nie chciałem by się nie potrzebnie martwiła.

- Nawet tak nie mów. Jeśli ciebie wyrzucą z klasztoru to ja też odejdę. - Powiedziałem poważnie ściskając dłoń Mayi. Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i pocałowała mnie. Po chwili byliśmy już na placu. Stali tam wszyscy wraz z Boomer'em i moim ojcem. Zdziwiło mnie to, że byli tacy uśmiechnięci. Skąd taki dobry humor? Nie miałem czasu się nad tym zastanawiać, bo mistrz Boddai zabrał głos.

- Kochani wojownicy mamy dla was wspaniałą niespodziankę...

Tsa...wiem krótko, ale to dla tego, że zabrakło mi czasu na poprawki i tak dalej. Rozdział długo wyczekiwany, ale następny pojawi się szybciej... ;) To chyba tyle na dzisiaj do usłyszenia niedługo =D

                                                                                                                 Kamila :*