Rozdział 1- Wygląda na chorego. cz 1

Maya spojrzała zdziwiona na swojego narzeczonego. Aron miał zmarszczone brwi i wpatrywał się w w czarnowłosego.  W jego oczach dostrzegła złość. Stało się coś poważnego.
-To musi być pomyłka.
-Nie sądzę.- blondyn spojrzał na dziewczynę.
-Ty jesteś Maya?- zapytał.
-Tak. O co chodzi?- dziewczyna zlustrowała ich wzrokiem.
-Musimy z tobą poważnie porozmawiać.- po raz pierwszy usłyszała głos czarnowłosego.
-Dobrze.- Aron spojrzał na nią jakby zwariowała. Dziewczyna przytuliła go szybko i wyszeptała do ucha.- Porozmawiam z nimi sama. Spokojnie, dam radę.- po czym pocałowała go w policzek i podała Lucasa, który wtulił się w jej niebieskie loki.
-Uważaj. dobrze?- powiedział chłopak całując ją w usta.
-Zawsze.- dziewczyna delikatnie się uśmiechnęła po czym zwróciła w stronę chłopaków.
-Porozmawiamy u mnie.- Maya skierowała swoje kroki w stronę drewnianego domu. Po drodze zauważyła że czarnowłosy chłopak utyka. Doszli szybko do domu a dziewczyna wpuściła czarnowłosego. Spojrzała na blondyna.
-Nie wchodzisz?- zapytała.
-Nie.- chłopak popatrzył w stronę targu.- Musimy mieć trochę zapasów.
-W porządku.- dziewczyna wskazała na duży ogród.- Możesz chodzić wszędzie ale tam nie masz wstępu. Ty i twój przyjaciel. Nikt oprócz kapłanów.
-Jasne.
Dziewczyna weszła do domku. Chłopak siedział na krześle. Dopiero teraz zauważyła że jest on nienaturalnie blady, siedzi sztywno i naprawdę wygląda na chorego. Podeszła bliżej i zauważyła że jego lewa nogawka jest cała we krwi. Nachyliła się i spojrzał na niego. Na jego czole błyszczały kropelki potu.
-Co się dzieje?- zapytała go, starając się zabrzmieć spokojnie.
-Nic mi nie jest- chłopak zacisnął rękę na oparciu krzesła.
- Może twój przyjaciel się na to łapie ale nie ja. Pokaż- dziewczyna szybkim ruchem klęknęła na podłogę i odwinęła nogawkę jego jasnych spodni.
Maya widziała już wiele w życiu. Jej stara wioska wymarła przez zarazę. Ona opiekowała się wszystkimi. Potem kiedy wioska Arona ja przyjęła (prowadzili akurat małą wojnę z inna wioską) dziewczyna opatrywała rany wojownikom. Ale noga tego chłopaka była cała poszarpana i widać było różowe mięśnie. Stracił dużo krwi.
-Kiedy to się stało?- zapytała chcąc brzmieć spokojnie.
-Tydzień temu.- chłopak delikatnie spojrzał w dół. Noga wyglądała naprawdę okropnie.
-Masz szczęście że jeszcze żyjesz.- Maya podeszła do szafki wyjęła z niej brązowa skrzynkę i czyste brązowe spodnie.







••• Tyle się naczekaliscie na ten rozdział więc daje wam jego część... Postaram się jak najszybciej napisać resztę... Nika :-]